hexázona

➛Desmopúntius

hildebrándi

➛Tláloc

hippuridóides

➛Limnóphila

Híppuris

Klein geslacht van moerasplanten met 6 soorten uit de familie van de ➛Plantaginaceae.

Opgaande planten met in kransen staande, naaldvormige bladeren, groeiend vanuit een wortelstok. Stengels dik en hol. Voor het merendeel ongeschikt voor aquariumgebruik, de vijver is meer geschikt. Alleen de lidsteng is enigszins geschikt.

vulgáris

Lidsteng

Inheems in Europa, West-Azië, Noord-Amerika, Groenland en Australië, in redelijk voedselrijk, zoet of licht brak water met weinig stroming, met een voorkeur voor kleigrond. In snel stromend water kunnen de planten lange, niet bloeiende stengels vormen. In België en Nederland algemeen.

Groeit als bij het geslacht vermeld. Bladeren in kransen van 12. Bladeren onder water minder stevig, breder en langer. Geelgroen.

Hoogte tot 1,5 m, breedte tot 7 cm.

Weinig eisende planten, die evenwel sterk wortelen en met de toppen door het oppervlak heen willen breken, reden om de plant geregeld terug te snoeien. Vraagt redelijk tot veel licht; plantenvoeding versnelt de groei. Niet te warm.

Vermeerdert zich via de wortelstok en door afgebroken stukjes.

Geschikt voor aquaria vanaf 100 liter.

Temperatuur: 10 tot 22° C

pH: 5-8   dH: 8-30   fH: 14-53   ppm: 130-500

Hirudínea

Bloedzuigers

Wormachtige parasieten uit de stam van de ➛Annelida, met een zuignap aan de brede achterzijde en een ronde, getande zuigmond in de smallere kop. Met de laatste wordt de huid van een gastdier doorboord, met de bedoeling bloed af te tappen voor voeding.

In Nederland leven meerdere soorten bloedzuigers, waarvan vooral de medicinale bloedzuiger bekend is. Niet alle bloedzuigers drinken bloed. Zo eet de onechte paardenbloedzuiger, Limnatis nilotica, slakken en aas, en ➛clepsines slakken, mossels en wormen. Een beet van een bloedzuiger duurt niet lang. Net als een steekmug is de bloedzuiger na zo'n 20, soms tot 60 minuten vol en laat dan los.

Bloedzuigers komen in aquaria zelden voor. Soms komen ze mee met levend voer, anders via nieuwe planten of, uiterst onwaarschijnlijk, met vissen. Op grote vissen vormt een enkele bloedzuiger geen ernstig probleem. Op kleinere vissen zijn ze dat mogelijk wel, zeker als de vele ontstane wonden door de schimmel ➛Saprolegnia worden aangetast. Ook kunnen bloedzuigers in een uitzonderlijk geval de flagellaat Trypanosoma, die de slaapziekte veroorzaakt, in de bloedbaan brengen.

Bloedzuigers verwijderen is in de regel niet moeilijk en kan met een stompe pincet. Als deze erg vast zitten, kan de vis gedurende een kwartier in een 2,5% oplossing (25 g/l) met keukenzout worden gebracht.

Mochten er bloedzuigers met het levend voer meekomen, dan is het genoeg een deel van de emmer te verduisteren. De lichtschuwe bloedzuigers zullen zich daar op de wand vastzetten, waarna de emmer in een andere kan worden overgegoten, waarbij de bloedzuigers aan de wand blijven zitten.