Pomácea

Geslacht van slakken met ruim 30 soorten uit de familie van de ➛Ampullariidae.

Kieuwslakken die een amfibisch bestaan leiden door de aanwezigheid van zowel een long als een kieuw. De verspreiding beslaat zowel Noord-, Midden- als Zuid-Amerika, maar met name het laatste continent. Hun habitat beslaat allerlei langzaam stromend en stilstaand water.

Grote slakken met zowel een groot huis als voet. Het huis is spiraalvormig, met een grote laatste winding en opening, vaak fraai gestreept en kan worden afgesloten met een ➛operculum. De oorspronkelijk bruin gekleurde soorten met een lichtere streep zijn door selectieve kweek in specifieke kleurvarianten verkrijgbaar, zowel wat betreft huis als lichaam. De kop is slurfvormig en hoog, naar onderen uitlopend in twee korte tasters, en twee zeer lange en dunne hooggeplaatste tasters, met aan de basis van elk een kort gesteeld oog. De verschillende soorten zijn nauwelijks te onderscheiden als gevolg van de vele variaties per soort. Een ruwe manier van determineren is via de kleur van de eieren. Zie ook de beschrijving bij de familie.

Populaire slakken in de aquariumhandel die echter wel enige specifieke zorg vragen. De meeste slakken eten algen, maar doorgaans bevatten aquaria daarvan te weinig om in de behoefte van deze grote soorten te voorzien. Bijvoeren is de enige manier om te voorkomen dat de planten worden aangevreten. Dat kan met bijvoorbeeld geblancheerde sla of plantaardige voedertabletten. Doe dit op dagelijkse basis, net als de vissen. Ook eten de slakken eieren van andere slakkensoorten, waardoor deze vrijwel verwijderd worden. Bedenk ook dat dit amfibische slakken zijn, géén waterslakken, en dat de bak daarom goed moet zijn afgesloten om te voorkomen dat de slakken de bak verlaten. Zorg echter wel voor enige ruimte boven het water voor de longademhaling.

De slakken zijn van gescheiden geslacht en moeilijk van elkaar te onderscheiden, al kan het wel, als beschreven bij de familie. Voor kweekdoeleinden is het aan te raden een groep van minimaal vijf slakken te kopen om met enig geluk beide geslachten te bemachtigen. De roze, oranje, groene of witte eieren worden 's nachts boven water afgezet in langwerpige pakketten. Deze kunnen verdrogen, maar de damp in een aquariumkap is doorgaans afdoende. Warmtebronnen als lampen kunnen echter roet in het eten gooien. De jonge slakken komen na maximaal drie weken uit, zijn ruim twee mm groot en vallen na uitkomen in het water. Ze groeien snel.

De slakken worden nogal eens ten onrechte onder het geslacht Ampullarius geschoven, maar dat bevat uitsluitend uitgestorven soorten.

Alle soorten hebben binnen de Europese Unie sinds 2012 de status van invasieve exoot en mogen om die reden niet meer worden verhandeld.

canaliculáta

Inheems in Zuid-Amerika van Brazilië tot het noorden van Argentinië, maar mag ondertussen als een lastige invasieve kosmopoliet worden beschouwd in tropisch en subtropisch gebied.

De grootste soort binnen het geslacht en daarmee één van de grootste slakkensoorten wereldwijd. Ronder van vorm dan P. bridgeii, zonder verwijde mondopening en van dwarse groefjes voorzien. De kleur varieert tussen geel, bruin en zwart, met lengtestrepen, maar ook albino's en goudkleurige exemplaren komen voor. Het lichaam varieert tussen donkergrijsbruin, goudgeel en gebroken wit. Eieren helder rozig oranje.

Lengte tot 15 cm.

Verzorging en vermeerdering als vermeld bij het geslacht.

Geschikt voor aquaria vanaf 60 liter.

Temperatuur: 20 tot 30° C

pH: 7-8   dH: 8-30   fH: 14-53   ppm: 130-500

Bevindt zich in de top 100 meest schadelijke invasieve soorten ter wereld.

Kopen: nee.