Schorpioenvisachtigen
Orde van vissen uit de infraklasse van de beenvissen of ➛Teleostei. Meestal prehistorisch ogende vissen, waaronder enkele monstruositeiten, al komt ook de meer gebruikelijke baarsvorm voor. Deze orde is dan ook nauw verwant met de baarsachtigen of ➛Perciformes. Over de indeling bestaat nog enige discussie. Vrijwel alle soorten komen uitsluitend in zee voor, waarbij te denken valt aan de rode poon of knorhaan, de steenvis, snotolf en de in zeeaquaria immer populaire schorpioenvis, maar zoet- en brak watervissen zijn er wel binnen de familie van de ➛Cottidae en de ➛Tetrarogidae.
Geslacht van veel bij ➛garnalen voorkomende ➛parasitaire platwormen uit de klasse van de ➛Trematoda. Tot dusver is alleen de soort Scutariella japonica hiervan bekend.
Deze witte wormen worden tot 2 mm lang en werden tot dusver alleen nog op garnalen van het geslacht ➛Neocaridina gevonden, vooral rond de ogen, het ➛rostrum en op de antennen. Ze komen echter ook voor onder de carapax bij de kieuwen. De witte eieren worden in verticale rijen goed zichtbaar tegen de binnenkant van de carapaxwand geplakt, niet tegen het lichaam.
In kleine aantallen is Scutariella hooguit lastig. Alleen in grote aantallen kunnen ze een serieus probleem worden, juist omdat ze de kieuwen aantasten en daarmee de ademhaling bemoeilijken.
Er zijn meerdere werkzame commerciële middelen, bij voorkeur te gebruiken bij veel aanwezige garnalen, maar bij slechts enkele dieren werkt een ➛zoutkuur van 10 g/l (2m‰) ook. Plaats daarin een garnaal tot 20 minuten. Zet daartoe een timer. Binnen enkele seconden beginnen de wormen los te laten. Plaats daarna de garnaal terug in het aquarium. Als een garnaal voordien vreemd gedrag vertoont direct terugzetten. Herhaal de behandeling na een week.