HoninggoeramiHottonia inflata

Honinggoerami

➛Trichogaster chuna

Honingraathout

Een vrij recente aanwinst tussen de decoratiematerialen, meer bekend als honeycomb wood. Deels vergane, en daardoor sterk gestructureerde, houten stamdelen.

Honingraathout
Structuur van honingraathout.

Kenmerkend zijn de vele regelmatige openingen en korte, stompe uitsteeksels. Dit ➛hout is veilig voor zowel aquarium- als terrariumgebruik, zelfs bacteriebloei treedt niet op.

Zeer licht in gewicht zinkt dit hout niet direkt: ➛inwateren is nodig. Het water kleurt in de regel in het begin enige tijd. Met ➛waterwissels vermindert dit geleidelijk.

Hoogrugzalmen

➛Distichodontidae

Hookeriáles

= afgeleid van Hookeria.

Orde van bladmossen uit de stam van de ➛Bryophyta.

Enige belangwekkende familie voor aquariumgebruik zijn de ➛Daltoniaceae.

Hoornblad

➛Ceratophyllum

Hoornschalen

➛Sphaeriidae

hoplógenys

= met gepantserde wangen.

➛Ancístrus

horizóntalis

= horizontaal.

➛Aquárius

Hormonen

➛Signaalstoffen

Hottónia

= naar de Nederlandse botanicus Hotton.

Klein geslacht van waterplanten met 2 soorten uit de familie van de ➛Primulaceae.

Hottonia
De echte Hottonia inflata.
Echte waterplanten met diep ingesneden bladeren. In de handel wordt vooral H. inflata aangeboden, de H. palustris zelden of nooit. Toch is het waarschijnlijk steeds die laatste die we zullen kopen, aangezien de échte inflata een eenjarige plant is die met winterknoppen (➛turionen) overleeft en de palustris een overblijvende plant is, wat we in het aquarium ook kunnen zien.

Het ingesneden blad biedt ongeëvenaard contrast met andere planten, of dat moet al ➛Myriophyllum of ➛Cabomba zijn. De planten hebben een verspreide bladstand en groeien in spiralen om de stengel, wat fraaie, regelmatige toppen geeft. Vaak als voorgrondplant gebruikt, maar bij voldoende licht blijft ook de onderkant mooi en kunnen ze wat verder naar de achterwand, of ertegenaan.

infláta

Inheems in zuidelijk Noord-Amerika.

Onder water vergelijkbaar met H. palustris, de bloeistengel is echter flink verdikt (vandaar de naam), wat het drijfvermogen geeft. De bladeren hebben ook een duidelijk bredere hoofdnerf. Zie verder de geslachtsbeschrijving.