Houtmeervallen

Houttúynia

= naar de Nederlandse arts Houttuyn.

Geslacht met slechts één soort moerasplant, H. cordata, uit de familie van de ➛Saururaceae.

Deze tot 80 cm hoge moerasplant uit oostelijk Azië heeft een rizoom met opgaande, roodachtig of groene stelen met kruisgewijze bladeren. Deze zijn kort gesteeld, steel deels schedevormig. Bladeren groen, tot 8 cm lang, met een ondiep ingesneden hartvorm.

Voor het aquarium een ➛ongeschikte plant, die het beter doet aan de rand van de vijver.

húberi

= verwijst naar verschillende eigennamen.

➛Alfáro

húdoroi

= naar de Indonesische verzamelaar Hudoro.

➛Cryptocorýne

Huid van vissen

De vissenhuid heeft als grootste ➛orgaan een beschermende functie voor de veel kwetsbaardere inwendige organen. Behalve dat dient de huid voor gasuitwisseling, uitscheiding, desinfectie, en het reguleren van de inwendige ➛osmotische druk. De huid bestaat uit meerdere lagen en heeft, van buiten naar binnen, de volgende opbouw:

De slijmlaag of cuticula. Deze bestaat uit specifieke eiwitten en vetzuren, en bevat dode huidcellen. Deze laag beschermt tegen uitdroging en heeft ➛desinfecterende eigenschappen. Ook geeft deze laag een eerste bescherming bij ➛verwondingen.
Irritatie door bijvoorbeeld zouten of ➛huidbeslag kan een sterkere slijmproductie tot gevolg hebben. Dit verklaart het blauwgrijs kleuren van de huid bij sommige ➛ziekten.

De buitenste laag, opperhuid of epidermis, bestaat uit de volgende cellen:

Slijmbekercellen. Eencellige, bekervormige klieren die mucus of slijm afscheiden en aldus de voornoemde cuticula onderhouden. Hierdoor wordt de huid zelfreinigend: schadelijk materiaal en micro-organismen worden voortdurend naar buiten gedrukt.
Alarmcellen. Grote cellen die bij beschadiging feromonen afgeven, om daarmee soortgenoten waarschuwen. Deze zijn vooral bij scholenvissen in grotere aantallen aanwezig.
Overige cellen, onder meer: ➛chromatoforen, eiwit producerende kliercellen, smaakzintuigen.

De laag daaronder, de lederhuid of dermis, bestaat uit twee lagen:

Een dunne, soepele laag van collageen, met daarin bloedvaten voor ➛thermoregulatie en voeding van de epidermis, zenuwuiteinden voor tastzin, chromatoforen en ➛schubben.
Daaronder een steviger collageenlaag met een dichte vezelstructuur die de huid stevigheid geeft.

De binnenste laag, onderhuid, hypodermis of subcutis genaamd, vormt één laag:

Een weke, sterk doorbloede en vetrijke laag. Deze is verbonden met onderliggende spieren.

Huidbeslag

Bij ➛infecties met huidparasieten zijn deze als huidaanhangsels of als een laag op ➛huid, ➛kieuwen of ➛vinnen zichtbaar. Ook kan de huid zelf op huidparasieten reageren met de aanmaak van een dikkere slijmlaag, die te zien is als een blauw- of blauwgrijze laag.